Geestelijke begeleiding gaat in op de menselijke zoektocht naar het geheim van het leven, zeg: God.
Visie op geestelijke begeleiding:
Augustinus zegt ergens dat in ieder mens er een gemis is, dat door niets anders kan worden opgevuld dan door God zelf. Wijzelf zijn, zo interpreteer ik, gemaakt om naar God te verlangen. De oerbeweging van het leven, de oergrond van waaruit alles ontspringt, dat alles noemen wij God. We weten eigenlijk nauwelijks waarover we het hebben, want we hebben het over een weerloos en kwetsbaar geheim…
Naast het innerlijk draagt ook de schepping en het menselijk samenleven sporen van God. God trekt zijn eigen sporen en zijn gelaat licht op, soms even, in de werkelijkheid. Wat we daarvan gewaar worden vertellen we met horten en stoten, soms is er alleen een zwijgen of verwondering. Zo tasten wij naar het geheim van het leven: Gods bemoeienis met deze aarde en de zoekende mens.
Er gaat ook een verhaal over deze God. En als dat verhaal in beweging komt geeft het zijn geheimen prijs. Waaronder het verhaal van Gods liefste Kind, de man van smarten die juist dan de Levende is. En het verhaal van het verlangen, dat sluimert op de bodem van onze ziel, gaat samen, zo vermoed ik, met dat verhaal.
Geestelijke begeleiding gaat in op de menselijke zoektocht naar het geheim van het leven, zeg: God. Geestelijke begeleiding kun je definiëren als een contact waarin de één de ander accepteert als begeleider op de geestelijke weg of een stukje daarvan. Het gaat er de begeleider niet om de begeleide te helpen, maar om ruimte te geven aan de liefde van God. Het is een weg van God-menselijke betrokkenheid, een weg ook door onbekend en soms dor land. In dat land gaat het gaat om het richtinggevende, het onderscheidende woord om niet te verdwalen op de weg. Kennis en inzicht omtrent de structuur van de geestelijke weg is voor de geestelijk begeleider essentieel, evenals inzicht in de dialogische dynamiek die de weg bepaald. Het begint bij wat de mens doet en eindigt bij wat God bewerkt. In het geestelijk proces dient de geestelijk begeleider onderscheid te maken tussen schijn- en werkelijke voortgang. De geestelijke begeleider heeft ook zelf een weg afgelegd en daar kritisch over nagedacht en tegelijk weet je dat de weg van de ander een unieke weg is.
Geestelijke begeleiding helpt dus om dichter bij jezelf en bij het geheim van het leven, God, te komen en door de ander te helpen zichzelf te “lezen” help je ook jezelf, zonder het “geheim” ooit in handen te hebben. Daarbij zal de geestelijk begeleider wijs moeten zijn, onderscheidingsvermogen moeten hebben en ook moeten beschikken over ervaring. In ieder geval worden de vragen serieus genomen, het oordeel opgeschort. De ander mag er zijn in zijn realiteit met alle aanvechting van dien, want alleen zo kan de ander innerlijk vrij worden, ervaart de ander dat hij naar God toe geschapen is. Het bijzondere is dat de Eeuwige verscholen is in het gewone, het nabije, het kwetsbare.
Ik ben al enige jaren emeritus predikant, maar werk ook nog twee dagen in de week als pastor en ga regelmatig voor in diverse Protstantse Gemeenten.
In de praktijk van de begeleiding merk ik dat de “bedding” waarin het predikantschap zich bewoog steeds meer wegvalt.
Ik heb tijdens mijn werkzame leven diverse opleidingen gedaan na de studie theologie aan de THUK en de RUG.
Zo deed ik de Psychologische Pastorale Leergangen aan de RUU, de Opleiding Missiologie aan het Hendrik Kraemer Instituut te Oegstgeest, de KPV training in Zon en Schild, de Opleiding Contextueel Pastoraat en de Opleiding tot Mystagoog aan de Protestantse Universiteit in samenwerking met het Titus Brandsma Instituut te Nijmegen.